Wykłady

Mikrokinezyterapia – powrót do zdrowia

Zadaniem bardzo ważnym w mikrokinezyterapii jest rozpoznanie czynnika chorobotwórczego, znalezienie tkanki i mięśnia w ciele, w którym ten czynnik się umiejscowił. Istotnym i bardzo ważnym jest odnalezienie całej drogi, która bierze udział w dolegliwościach chorobotwórczych, od punktu na skórze, napiętego mięśnia, organu wewnętrznego i systemu nerwowego. A następnie zneutralizować i zrobić korektę do samonaprawy i wyleczenia. Korekta jest możliwa dzięki charakterystycznym skórnym rejonom, związanych z pochodzeniem czynnika i rozwijającą się patologią.

Wymienione układy, są ze sobą ściśle powiązane charakterystyczną dla siebie drogą, a powiązania te mają swój początek w rozwoju embrionalnym. Zgodnie z tą wiedzą, w zarodku w okresie embrionalnym komórki wszystkie tkanki są tak blisko siebie, że wiele struktur z których powstaje człowiek wyrasta z jednego miejsca, a charakterystyczne tkanki są sobą ściśle powiązane. Powiązania te pozostają w nas do końca życia i są stałe. Dlatego też z fragmentu embrionu powstaje odpowiedni organ wewnętrzny i przyporządkowany jemu odcinek skóry i mięśnia. W rezultacie odpowiednie mięśnie podporządkowane są właściwym organom wewnętrznym i odwrotnie. W odpowiednich miejscach na skórze można znaleźć odpowiedniki centralnego układu nerwowego.

Mikrokinezyterapia

Naciskając zatem na odpowiedni fragment skóry lub mięśnia, działamy na przyporządkowane im organy lub układ nerwowy i odwrotnie. Jeżeli zatem znajdzie się i przetestuje uszkodzone miejsca oraz drogę przez którą organizm doznał urazu można poprzez odpowiedni dotyk rękoma, rozciągając lub kurczyć tkanki, włączyć jeszcze raz odpowiedź układu immunologicznego, czy innego odpowiedzialnego układu za dane uszkodzenie. Na zasadzie „podobne leczymy podobnym”, a zatem jeszcze raz przekazujemy organizmowi tę samą informację, tylko że w formie manualnej. Znalezienie i stymulacja określonych punktów daje nam możliwość przekazania odpowiedniej informacji do układu odpornościowego chorego.

W mikrokinezyterapii ważny jest też rodzaj dotyku – inny dotyk przy badaniu systemu nerwowego, inny przy urazach sportowych, a jeszcze inny przy korygowaniu i uwalnianiu napiętego miejsca związanego z przeciążeniem psychologicznym. Poszukiwanie i korekta uszkodzeń jest możliwa dzięki terapeucie za pomocą specyficznej mikropalpacji.

Twórcami tej subtelnej i delikatnej, aczkolwiek dokładnej, wnikliwej i precyzyjnej metody, są dwaj francuscy uczeni i fizjoterapeuci: Daniel Grosjean i Patrice Benimi. Śledzenie i odkrywanie tych dróg i ich wzajemnych powiązań zajęło im około 20 lat, opierając się na danych z embriologii i filogenezy. Wiedza z tych dziedzin nauki umożliwiła im stworzenie metody, która pozwala dotrzeć do źródła i przyczyny choroby człowieka, uwalniając przez to ciało z napięć i bloków i otwierając drogę ku zdrowieniu.

Francuzi stworzyli swoistą mapę ciała, na której zaznaczyli wszystkie zależności. Dzięki tej mapie, badając odpowiednie odcinki na skórze można bardzo łatwo i szybko określić, który mięsień jest uszkodzony lub napięty, który narząd wewnętrzny źle funkcjonuje, jakie wydarzenie z życia spowodowało dysfunkcję mięśni i narządów. Stosując odpowiednią dobraną technikę badania, bazując na mapie ciała można odróżnić czy jest to uraz fizyczny, czy neurologiczne uszkodzenie, bądź emocjonalny skurcz mięśni.

Mikrokinezyterapia

Według tej metody, można też określić precyzyjnie czas kiedy nastąpiło uszkodzenie mięśni, narządów lub powstanie innej choroby.

Według założeń mikrokinezyterapii ciało dysponuje swoistym „bankiem informacji” - pamięta co jemu się przydarzyło, a wprawna ręka mikrokinezyterapeuty potrafi to odczytać i zinterpretować.

We Francji mikrokinezyterapia ma szerokie zastosowanie w medycynie sportowej. Dzięki niej usunięcie skutków kontuzji i powrót do pełnej sprawności odbywa się dwa razy szybciej, niż podczas stosowania zabiegów klasycznych. Jeżeli jest to uraz czysto mięśniowo-ścięgnowy, bez żadnych złamań, to wystarczy jeden zabieg z zastosowaniem mikrokinezyterapii, aby zlikwidować ból fizyczny i zmniejszyć dolegliwości psychiczne towarzyszące temu urazowi. Tym samym można usunąć większą część tego uszkodzenia i przyspieszyć zdrowienie. Wówczas niemal od razu sportowcy mogą powrócić do treningu. Nic więc dziwnego, że Francuski Komitet Olimpijski współpracuje z lekarzami i fizjoterapeutami, którzy korzystają z metod mikrokinezyterapii.

Mikrokinezyterapia wyodrębnia urazy i dolegliwości o podłożu fizycznym oraz o podłożu psychicznym. Większość dolegliwości bólowych w narządzie ruchu czy ze strony układu wegetatywnego wskazuje na podłoże psychogenne. Istnieje ścisła współzależność między bólem oraz różnymi dolegliwościami somatycznymi, a przeciążeniem psychicznym, które wywołuje komplikacje w narządzie ruchu i innych układach, poprzez wcześniej wymienione powiązania. Psychika reaguje napięciem ciała na stresy i na różne trudne sytuacje życiowe, wywołując z czasem ból. Ból (symptom) jest sygnałem, że coś przeszkadza w funkcjonowaniu człowieka. Mikrokinezyterapia potrafi odszukać te miejsca, gdzie wniknął czynnik o podłożu emocjonalnym i uwolnić z nadmiernego napięcia, stymulując do samonaprawy organizmu. Po leczeniu mikrokinezyterapią pacjent czuje się spokojniejszy i odprężony.

Uświadamiając z jakimi problemami w swoim życiu pacjent nie mógł sobie poradzić mikrokinezyterapeuta, może znacząco ułatwić pracę psychologom. Doświadczony mikrokinezyterapeuta może też, z wielką dokładnością określić czas tych zdarzeń w przeszłości, co może pomóc pacjentowi przypomnieć je sobie i zmienić swoją reakcję na te zdarzenia. Można także przykładowo opisać sytuację, którą trzeba przepracować (przypomnieć, przeanalizować, wyciągnąć określone wnioski).

Mikrokinezyterapia ma wszechstronne zastosowanie. Praktyka pokazuje, że metoda ta zwiększa zdolności immunologiczne organizmu i dlatego, może być stosowana w przypadku każdego zachorowania. Polepszenie ogólnego stanu pacjenta zauważalne jest praktycznie w każdej chorobie. Wspomaga organizm w zwalczaniu skutków ubocznych zażywania leków, także po chemioterapii, naświetlaniach. Wspomaga leczenie także chorób nowotworowych. Bardzo efektywna jest w leczeniu urazów (wliczając urazy sportowe), oparzeń, infekcji, zachorowań o charakterze alergicznym i autoimmunologicznym, artretyzmu, zapaleniu korzonków nerwowych, rwy kulszowej, lumbago, chorób CUN, nerwicach, migrenach i wielu innych. Stosowana jest ona często w okresach rehabilitacji po ingerencjach chirurgicznych. Terapii poddawane są dzieci specjalnej troski z zaburzeniami emocjonalnymi, dzieci z różnym stopniem dysleksji. Nie ma takiej choroby, która posiadałaby przeciwwskazania do leczenia tą metodą. Nie zaobserwowano też ubocznych skutków i powikłań w stosowaniu mikrokinezyterapii.

Mikrokinezyterapia mimo swej delikatności sięga głęboko w organizm człowieka. Znajdując skomplikowane wzajemne powiązania, sięgając do przyczyn choroby i jej związków, także z psychiką i emocjami traktuje człowieka jako całość. Leczenie mikrokinezyterapią jest przez to holistycznym sposobem leczenia.

Mikrokinezyterapia jako metoda komplementarna poszerza możliwości wyleczenia choroby, a nie tylko jej zaleczenia. Leczy ona przyczynę choroby, a nie jej objawy. Traktuje ona człowieka jako całościowy i samoregulujący się organizm.

Mikrokinezyterapia